miércoles, 25 de abril de 2012

A primera vista [in memoriam W Szymborska]

.
.
Siempre quisimos (por su vida, diciéndonos como poeta de palabra o/y por escrito) a la yaya Wislawa -premio Nobel- Szymborska. Oigamos una vez más alguna canción suya, tan (sabia mente...) luminosa:


  Oboje są przekonani, / że połączyło ich uczucie nagłe. / Piękna jest taka pewność, / ale niepewność piękniejsza. // Sądzą, że skoro nie znali się wcześniej, / nic między nimi nigdy się nie działo, / A co na to ulice, schody, korytarze, / na których mogli się od dawna mijać? // Chciałabym ich zapytać, / czy nie pamietają - / może w drzwiach obrotowych / kiedyś twarzą w twarz? / jakieś "przepraszam" w ścisku? / głos "pomyłka" w słuchawce? / - ale znam ich odpowiedź. / Nie, nie pamietają. // Bardzo by ich zdziwiło, / że od dłuższego już czasu / bawił się nimi przypadek. // Jeszcze nie całkiem gotów 7 zamienić się dla nich w los, / zbliżał ich i oddalał, / zabiegał im drogę / i tłumiąc chichot / odskakiwał w bok. // Były znaki, sygnały, / cóż z tego, że nieczytelne. / Może trzy lata temu / albo w zeszły wtorek / pewien listek przefrunął / z ramienia na ramię? / Było coś zgubionego i podniesionego. / Kto wie, czy już nie piłka / w zaroślach dzieciństwa? // Były klamki i dzwonki, / na których zawczasu / dotyk kładł się na dotyk. / Walizki obok siebie w przechowalni. / Był może pewnej nocy jednakowy sen, / natychmiast po zbudzeniu zamazany. // Każdy przecież początek / to tylko ciąg dalszy, / a księga zdarzeń / zawsze otwarta w połowie.

[[AMOR A PRIMERA VISTA

. Ambos están convencidos
. de que los ha unido un sentimiento repentino.
. Es hermosa esa seguridad,
. pero la inseguridad es más hermosa.

. Imaginan que como antes no se conocían
. no había sucedido nada entre ellos.
. Pero ¿qué decir de las calles, las escaleras, los pasillos
. en los que hace tiempo podrían haberse cruzado?

. Me gustaría preguntarles
. si no recuerdan
. -quizá un encuentro frente a frente
. alguna vez en una puerta giratoria,
. o algún "lo siento"
. o el sonido de "se ha equivocado" en el teléfono-,
. pero conozco su respuesta.
. No recuerdan.

. Mas les sorprendería
. saber que ya hace mucho tiempo
. que la casualidad juega con ellos,
. una casualidad no del todo preparada
. para convertirse en su destino,
. que los acercaba y alejaba,
. que se interponía en su camino
. y que conteniendo la risa
. se apartaba a un lado.

. Hubo signos, señales,
. pero qué hacer si no eran comprensibles.
. ¿No habrá revoloteado
. una hoja de un hombro a otro
. hace tres años
. o incluso el último martes?

. Hubo algo perdido y encontrado.
. Quién sabe si alguna pelota
. en los matorrales de la infancia.

. Hubo picaportes y timbres
. en los que un tacto
. se sobrepuso a otro tacto.
. Maletas, una junto a otra, en una consigna.
. Quizá una cierta noche el mismo sueño
. desaparecido inmediatamente después de despertar.

. Todo principio
. no es mas que una continuación,
. y el libro de los acontecimientos
. se encuentra siempre abierto a la mitad.]]

Wislawa Szymborska (Kórnik, 2/07/1923 - Cracovia, 1/02/2012)

1 comentario:

  1. "Todo principio no es más que una continuación y el libro de los acontecimientos se encuentra siempre abierto en la mitad..." W.S también nos habla de la interrelación e interdependencia entre los fenómenos, como cualquier maestro zen...

    Se agradece la pincelada con ese instante, por el movimiento inacabado que es la poesía. Quizá mejor sea la primera, en el idioma original, pero me llega más la última.

    Y también muy poético es Dvorak fabulando mitos de ninfas o sirenas. Como esta Rusalka emergiendo del agua y cantando a la luna [en 'Song to the Moon'] =
    -- www.youtube.com/watch?v=4qxi-sYUT9s --

    "Měsíčku no nebi hlubokém, / světlo tvé daleko vidí, / po světě bloudíš širokém, / díváš se v příbytky lidí. / Měsíčku, postůj chvíli, / řekni mi, kde je můj milý! / Řekni mu, stříbrný měsíčku, / mé že jej objímá rámě, / aby si alespoň chviličku / vzpomenul ve snění no mne. / Zasvit mu do daleka, / řekni mu, kdo tu naň čeká! / O mně-li duše lidská sní, / af se tou vzpomínkou vzbudí! / Měsíčku, nezhasni, nezhasni!"

    ( Oh, Luna, que con tu luz iluminas todo / desde las profundidades del cielo / y vagas por la superficie de la tierra / bañando con tu mirada el hogar de los hombres. / ¡Luna, detente un momento / y dime dónde se encuentra mi amor! / Dile, luna plateada, / que es mi brazo quien lo estrecha, / para que se acuerde de mí / al menos un instante. / ¡Búscalo por el vasto mundo / y dile, dile que lo espero aquí! / Y si soy yo con quien su alma sueña / que este pensamiento lo despierte. / ¡Luna, no te vayas, no te vayas! )

    MTM

    ResponderEliminar